Soms…

Soms komt er iets op je pad, waardoor alles ineens om lijkt te draaien. Het kan in een zin zitten die je ergens leest, in een foto die je ergens ziet of in een persoon die je ontmoet. Dat laatste gebeurde mij.

De afgelopen week zat ik er even flink doorheen. De uitslag van de echo van vorige week hakte er toch wel even flink in. Zo flink, dat ik een paar dagen thuis gebleven ben om mezelf weer bij elkaar te rapen. En dat is gelukt! I’m back!!!

De afgelopen weken heb ik me verdiept in een zwangerschapscursus. Nu wilde ik geen ‘gewone’ pufcursus doen, want dat heb ik elf jaar geleden al een keer gedaan. En ik denk dat alle moeders kunnen beamen dat bevallen net zoiets is als fietsen: het is rotwerk, maar je verleert het niet. In mijn zoektocht stuitte ik op hypnobirthing. Ik ga de details niet bespreken, maar als je het interessant vindt, kun je hier meer informatie vinden.

Na een beetje speurwerk via Google, kwam ik bij iemand in Leeuwarden terecht. Ik heb haar gemaild en gevraagd of ze ook ruimte voor ons had buiten de zondagochtend om. Daarbij heb ik ook verteld in welke situatie we zitten. Helaas konden we niet bij haar terecht, omdat ze in maart en april druk bezig was met verhuizen. Maar ze verwees ons door naar iemand in De Tike. Mooi dichtbij wederom. Ook deze mevrouw heb ik een mail gestuurd met de belangrijkste informatie, maar ook hier konden we niet terecht. Dit keer vanwege persoonlijke redenen waar ik alle begrip voor heb. Maar toch voelde ik me een beetje verloren. Wel verwees zij ons door naar iemand in Groningen. Dus… ik heb wederom contact gezocht en je raadt het al… ook hier werd me verteld dat deze mevrouw dacht dat haar methode niet afdoende was om ons te helpen met de heftige zaken waar we mee te maken hebben… Dat was voor mij eigenlijk een soort druppel. Ik denk dat deze mevrouw dacht dat ze een enorm labiele zwangere vrouw voor haar neus zou krijgen… Nou, dat was misschien afgelopen week het geval, maar over het algemeen geloof ik dat ik alles nog best aardig ‘handel’. In ieder geval: ik was er klaar mee.

Een enorme huilbui later, besloot ik tóch nog een keer op Google te kijken. Mijn gevoel zei me namelijk dat Hypnobirthing me enorm veel zou kunnen brengen. Wellicht zelfs al voor de bevalling. Zo gezegd, zo gedaan. De eerste keer dat ik zocht, kwam ik bij vier plaatsen terecht (Leeuwarden, De Tike, Groningen en Sneek). Sneek viel echter af, omdat dat meisje alleen op vrijdagavond cursussen gaf. Dus dat heb ik niet eens geprobeerd. Maar toen ik de volgende keer zocht, stuitte ik op een andere website van een Hypnosecentrum (ook in Sneek). Toen ik het verhaal van de cursusleidster las, wist ik eigenlijk direct dat dit de juiste persoon was. Ik heb wederom een mail gestuurd. Tyno vroeg zich nog af of we ons verhaal wel eerlijk moesten vertellen, maar ik ben erg voor openheid. Daarnaast wist ik dat ons verhaal voor deze mevrouw geen enkele belemmering zou vormen.

Een dag nadat ik de mail stuurde, belde ze me. En het eerste wat ze zei, was: “Wat voel ik me vereerd dat jullie bij mij zijn uitgekomen en dat ik jullie mag helpen.” Toen ze dat zei, voelde ik de spanning van mijn buik vallen. Echt waar, we hebben zo’n fijn gesprek gehad. De emoties, die de dagen ervoor zo vreselijk aan de oppervlakte lagen, werden ook meteen naar de achtergrond verdrongen. Ze vroeg me ook nog wat ik voelde als ik me in mezelf keerde en naar de signalen van mijn baby ‘luisterde’. Dat was een enorme eyeopener voor me. De afgelopen weken zijn echt een enorme rollercoaster geweest. Daarnaast ben ik steeds verder van mijn gevoel af gaan staan en heb ik me meer laten leiden door de omgeving. En die omgeving maakt me zo nu en dan behoorlijk onzeker. Maar mijn dochter is een vechter, dat voel ik aan alles. Als ik stil op de bank lig, kan ik soms mijn buik al zien bewegen als ze van zich laat horen. Zo sterk is ze al. En toen we de vlokkentest lieten uitvoeren, balde ze haar vuistje toen het happertje van de gynaecoloog langs haar heen richting de moederkoek bewoog. Hoe duidelijk willen we het hebben…

Om een lang verhaal kort te maken: na dit gesprek viel er zoveel spanning van me af, dat ik het gevoel heb dat ik de wereld weer aankan. Morgen ga ik weer naar school. En dinsdagavond kunnen we al terecht in Sneek voor onze eerste les. Ik kan niet wachten! Hoe bijzonder dat iemand die je nog nooit hebt ontmoet, dit teweeg kan brengen… <3