Dit truitje hoort bij de allereerste kleertjes die ik kocht tijdens mijn zwangerschap. De eerste weken verloor ik wat bloed, waardoor ik het nog niet durfde en daarna kwamen we natuurlijk in die malle medische achtbaan terecht toen duidelijk werd dat Roos het syndroom van Down heeft. Er werd me toen gezegd dat de kans op een miskraam of een doodgeboren kindje groter was dan gemiddeld. En dus durfde ik het lot niet te tarten. Maar toen ik rond de 18 weken zwanger was, durfde ik het eindelijk aan. Toen durfde ik voor het eerst sinds het begin van de zwangerschap weer op mijn gevoel te vertrouwen. Want ik voelde hoe sterk Roos is. En toen zag ik deze zwanenprinses. In maat 68. Zo mooi dat ze hem nu al past. Tegen alle verwachtingen in (want kinderen met Down zijn altijd zo lekker klein). Zo zie je maar: iedereen is anders. En dat is mooi. Net als haar trui! ??
Geef een reactie